Wie kent Hill Street Blues nog? Vooral als je vóór 1970 geboren bent, weet je nog wat voor impact die serie had: de hectiek, de vele verhaallijnen en de menselijke emoties en dat allemaal door elkaar. Tegenwoordig is dat normaal, maar toen was het WOW.
Nou, zoiets was mijn taxidag vandaag:
van bijna in elkaar geslagen worden door Bossche collega's omdat ik op hun plekje stond om wat mensen uit te laten stappen, tot een dialysepatiënt die op de drempel van zijn appartement in elkaar zakte omdat hij ook diabetes en dementie heeft en vergeten was om te spuiten en te eten. Van foutparkeerders die bij het ziekenhuis niet weg willen gaan terwijl je een spoedgeval in de auto hebt, tot een mevrouw die al haar familieproblemen op je bordje legt. Van even snel binnenlopen bij de collega's van de andere NulVier BSO in Den Bosch (mijn andere baan) om hun nieuwe behuizing te bewonderen (MOOI!!!) tot het pendelen van gestrande treinreizigers. En dan ook nog eens beginnen met autopech en eindigen met 2 uur overwerken omdat het zo druk is, om tot slot he-le-maal van pampus thuis in mijn bureaustoel te liggen.
Dit was ook de eerste keer in ruim 7 jaar taxirijden dat naast het goed, snel en veilig rijden al mijn extra beroepskwalificaties op één dag van pas kwamen: conflicthantering, levensreddend handelen, sociale vaardigheden, doelgroepenvervoer, vervoer dialyse- en chemopatiënten (die laatste had ik er ook bij, maar daar was deze keer niks vermeldenswaardigs mee) enz.
Echt, als je afwisseling, hectiek en improvisatie zoekt en je daarbij altijd vriendelijk, dienstbaar en klantgericht kunt blijven, moet je beslist taxichauffeur worden.
van bijna in elkaar geslagen worden door Bossche collega's omdat ik op hun plekje stond om wat mensen uit te laten stappen, tot een dialysepatiënt die op de drempel van zijn appartement in elkaar zakte omdat hij ook diabetes en dementie heeft en vergeten was om te spuiten en te eten. Van foutparkeerders die bij het ziekenhuis niet weg willen gaan terwijl je een spoedgeval in de auto hebt, tot een mevrouw die al haar familieproblemen op je bordje legt. Van even snel binnenlopen bij de collega's van de andere NulVier BSO in Den Bosch (mijn andere baan) om hun nieuwe behuizing te bewonderen (MOOI!!!) tot het pendelen van gestrande treinreizigers. En dan ook nog eens beginnen met autopech en eindigen met 2 uur overwerken omdat het zo druk is, om tot slot he-le-maal van pampus thuis in mijn bureaustoel te liggen.
Dit was ook de eerste keer in ruim 7 jaar taxirijden dat naast het goed, snel en veilig rijden al mijn extra beroepskwalificaties op één dag van pas kwamen: conflicthantering, levensreddend handelen, sociale vaardigheden, doelgroepenvervoer, vervoer dialyse- en chemopatiënten (die laatste had ik er ook bij, maar daar was deze keer niks vermeldenswaardigs mee) enz.
Echt, als je afwisseling, hectiek en improvisatie zoekt en je daarbij altijd vriendelijk, dienstbaar en klantgericht kunt blijven, moet je beslist taxichauffeur worden.
september 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten