zondag 20 april 2014

Rechtszijdig



Eerste Paasdag, meneer en mevrouw gaan op familiebezoek. Meneer heeft enkele maanden terug een zwaar herseninfarct gehad, sindsdien zit hij in een rolstoel. Boos is hij, een beetje verbitterd. Het eerste dat hij zegt als ik hem begroet: "Afgelopen Kerst deed ik het nog zelf. Toen reed ik nog zelf naar 'onzen Antoon'."
Mevrouw gaat er niet op in, zij verwondert zich mateloos over de Volkswagen Caddy die ik bij me heb.
"Daar kan Gerrit toch niet in? Dit is een gewone personenauto! Ik had toch echt om een rolstoelbus gevraagd. Tot nu toe hebben ze die ook altijd gestuurd, dan zou je toch denken dat ze bij jullie onderhand weten dat Gerrit niet meer uit zijn stoel kan."
"Nee hoor mevrouw, dit is een soort kruising. Aan de voorkant denk je dat je in een personenauto zit, aan de achterkant kan er een rolstoel in." Pas als ik de achterklep open en de oprijplaat uitvouw, gelooft ze me. 

zondag 13 april 2014

Weglopen



Hij is 13, woont in een gezinshuis met nog meer kinderen met psychosociale problemen en mag in de weekends naar zijn vader. Op zondagmiddag gaat hij met de taxi weer terug naar de instelling. 

"Morgen heb ik vrij want de juf is jarig. En ze hebben geen vervangers, die durven niet."
"O nee? waarom niet?"
"Omdat ze mij niet aankunnen. Iedereen is bang van mij. Want als ze mij uitdagen, dan kan ik mezelf niet meer inhouden en dan mep ik ze allemaal dood."

"Nou, niet helemaal dood, denk ik. Want dan zat jij nu niet in de taxi maar in de jeugdgevangenis. Of zoiets."
"Nee, da's waar. Niet helemaal dood. Maar wel bijna. Ze moeten niet gek doen met mij, want dan ga ik door het lint."
"Jij? En je lijkt mij zo'n aardige jongen. Waarom zou iemand gek willen doen met jou?"
"Nou gewoon, daarom. Dan wil ik iets en dat mag ik niet en dan dagen ze me uit. En dan ga ik los. Dan kan niemand me meer tegenhouden."

Bang



92 is ze, en nog altijd gaat ze enkele keren per week kaarten of kienen. Vandaag, vrijdag, is haar vaste kienavond in een buurdorp. We rijden de kortste weg, dus dwars door de polder. 
"Da doede vanaovond as we trug gaon toch nie he?"
"Wat mevrouw?"
"Hierlangs rije." 
Ze spreekt het Maaslands dialect. Af en toe klinkt het zó plat dat ik haar nauwelijks versta, vandaar dat ik haar verder in ABN zal citeren.
"Nee hoor. Vanavond ben ik thuis. Dit is mijn laatste rit. Ik rijd niet meer 's avonds."
"O, dus jij durft 's avonds ook al niet meer te rijden. Da's maar goed ook, het is 's avonds ook veel te gevaarlijk voor een vrouw."

dinsdag 8 april 2014

Valys



Voor wie Valys nog niet kent: dit is het landelijk werkende taxisysteem, waarmee mensen met een mobiliteitsbeperking binnen Nederland toch op reis kunnen. Het werkt alleen als je verder reist dan vijf openbaar vervoerszones van je woonadres. Tegen een betaling van 20 cent per kilometer mogen mensen die in aanmerking komen voor Valys een bepaald maximum aantal kilometers per jaar door Nederland reizen. Ik kan nu nog voorbeelden en uitzonderingen noemen, maar daar gaat het hier nu niet om. 

zondag 6 april 2014

Doodgeknuffeld



Wie denkt dat tegenwoordig alle mensen met een verstandelijke beperking in gewone huizen in gewone woonwijken wonen, heeft het goed mis. Er zijn nog steeds zorgparken met gezinsvervangende woningen voor mensen die zoveel zorg nodig hebben dat ze niet in de gewone samenleving terechtkunnen. Vanmorgen moest ik in zo'n park een vrouw ophalen, laten we haar Wilma noemen. Wilma wilde op bezoek gaan bij haar vriend, die vandaag jarig is. "Hij wordt al 7. En ik ben 8", vertrouwde ze me in de taxi toe. 

woensdag 2 april 2014

Toeren



 ALS mijn vader 20 jaar jonger was geweest, dan....

...zou de kans niet denkbeeldig zijn dat hij vanmorgen tegen mijn moeder had gezegd: "Mam, het wordt zo'n mooie dag vandaag, zullen we eens een eindje gaan toeren? Naar de bollenvelden bijvoorbeeld? En dan niet naar Lisse of zo, maar naar Noord-Holland. Dan gaan we op de terugweg bij Chrisje op de koffie." Want zomaar op goed geluk rond gaan toeren en zien wat er allemaal voor bijzonders op zijn pad kwam, was echt een hobby van mijn vader.