Bob

“Of ik de bob van de bob wil zijn? Ik vat ‘m niet.”

“Nou gewoon. Of eigenlijk is het niet gewoon, maar er zit nu een man uit ’t Gooi bij de businessclub. Hij is vanmorgen met zijn eigen auto gekomen, maar hij wil vanavond een chauffeur inhuren zodat hij zelf nog wat kan drinken. Hij denkt om elf uur te vertrekken, dan wordt het voor die chauffeur te laat om met de trein terug naar hier te komen. Meneer vraagt dus een extra taxi die zijn chauffeur weer naar huis kan brengen.”

“Doe maar ruig.”

“Zeg dat wel.”

Het klinkt aantrekkelijk: een uur heen en een uur terug. Dure klant, dikke fooi. En zelf krijg ik geen dronken of vervelende klant in de auto, alleen op de terugweg een gezellige collega. Ik doe het.

De businessclub torent hoog boven de golfbaan uit. Kunstzinnig blauw verlicht, omgeven met smeltende ijssculpturen. Het mag wat kosten. Collega Henk is er al: “Ze zijn nog niet klaar met het diner.” In een zijkamertje krijgen we koffie en dan begint het lange wachten.

Anderhalf uur later belieft het onze passagier om huiswaarts te keren. Henk stapt in meneers Cadillac, en ik in de taxi. Ondanks het tijdstip is het druk op de autoweg. Ik kom achter wat vrachtwagens terecht en verlies de Cadillac al gauw uit het oog.

Iets over half twee ’s nachts sta ik voor de oprijlaan van een flinke villa. Er brandt licht. Henk zal wel binnen zitten, want met dit weer laat je een chauffeur toch immers niet in de kou staan wachten op zijn vervoer naar huis. Ik bel hem maar eens op om te melden dat ik er ben. “Ik kom er zo aan”, zegt hij en hij hangt meteen weer op. Nou, fraaie boel. Hij aan de koffie en ik kan hier staan blauwbekken.

Tien minuten later is Henk er nog niet. Ik word steeds bozer, ik heb het helemaal gehad. Je koffie opdrinken, dat kan. Maar dan blijf je toch niet binnen hangen?

Opeens hoor ik achter me een auto. De Cadillac komt de bocht om en rijdt behoedzaam de oprijlaan op. Hier begrijp ik niks van. Boze stemmen, een deur slaat dicht. Henk komt snel teruglopen en stapt in mijn auto in. “Zo zat als een maleier. Onderweg hebben we van alle benzinestations de wc gezien. Het was gelukkig zijn eigen auto die hij onder heeft gekotst, maar mijn pak is ook helemaal vies. En stinken! Dit was een onbeschoft duur ritje en doet die man allemaal op rekening van de zaak. Hij was zo dronken dat hij zijn eigen portemonnee toch niet kon vinden. Zojuist deed zijn vrouw open, die was witheet toen ze zag hoe bezopen hij was. Ze sloeg hem gewoon naar binnen. En een fooi? Een snauw toe kon ik krijgen.”

februari 2008