donderdag 18 februari 2016

Tijd



"Fijne dag verder. Tot ziens mevrouw." Terwijl ik mijn klant afmeld op de boordcomputer komt de volgende opdracht al binnen: om 15:45 een mevrouw ophalen bij de radiotherapie in het Radboudziekenhuis en naar 's-Hertogenbosch brengen. Het is op dit moment 14:03 uur precies en ik ben in 35 minuten bij het Radboud. Tjongejonge, het is echt hollen of stilstaan vandaag. Ik heb wel een boek bij me, maar eerlijk gezegd lees ik dat liever thuis op de bank met een pot thee bij de hand, dan in de auto.  
"Zal ik in Nijmegen gaan duimen draaien of toch maar hier in Oss bij het station kijken of er nog iets is?" tik ik in de boordcomputer. "Doe dat laatste maar", komt er terug. Bij het station komt het boek alsnog tevoorschijn.

zondag 24 januari 2016

Heesch



Je zult toch maar bijvoorbeeld in eh... ik noem maar iets... Heesch wonen. Er zijn plannen om aan de rand van jouw dorp een AZC te bouwen. Je hebt daar natuurlijk vragen over, of twijfels, maar van de andere kant besef je ook wel dat asielzoekers nou eenmaal ergens opgevangen moeten worden. En zoveel nieuwe inwoners -al dan niet tijdelijk- geven Heesch misschien ook weer de mogelijkheid om het voorzieningenniveau in het dorp wat op te krikken. Of misschien kunnen die asielzoekers als vrijwilliger nog aan de slag, of misschien... nou ja, vul maar in. Kortom: je hebt de nodige vragen, maar je begrijpt ook dat sommige dingen nou eenmaal nodig zijn en dat je dan maar het beste allemaal samen naar pragmatische oplossingen kunt zoeken.

woensdag 4 november 2015

Griepprik



"Uw werkgever is verplicht om u vrij te geven als u naar de dokter moet, ik geloof er niks van dat u daar niet iets voor kunt regelen."
Ik kan daar best iets voor regelen, namelijk een vrije dag opnemen. Maar het is te zien dat de doktersassistente dat niet gelooft. Uit haar hele houding spreekt ongeloof en onwil, maar ik heb geen idee hoe ik haar kan overtuigen, in die paar minuten dat ik hier op mijn klant sta te wachten.
Eigenlijk had ik willen bellen toen ik de oproep voor de griepspuit kreeg. Donderdagmiddag, dat is echt zo'n tijd voor mensen die geen geen betaalde baan meer hebben. Taxichauffeurs hebben het dan juist extra druk met halen en brengen van al die mensen die slecht ter been zijn en geprikt moeten worden.
Maar hoe gaat dat: ik vergat te bellen en nu sta ik hier stomtoevallig, alleen maar omdat mijn taxiklant nog niet uit de spreekkamer is gekomen en ik dus even tijd heb om aan de afsprakenbalie te staan.

vrijdag 23 oktober 2015

Welkom



Ze woont aan de rand van de Arnhemse wijk Lombok, haar straatje loopt steil omhoog tot tegen het spoorwegemplacement. Oude arbeidershuisjes uit begin vorige eeuw, deels bewoond door yuppen. Maar aan de tuinstoelen voor de deuren, de gordijntjes en het plastic speelgoed te zien, wonen hier ook nog veel mensen voor wie deze huisjes ooit gebouwd zijn: gewone arbeiders dus. 

Mevrouw is al oud, tegen de tachtig. Normaal halen wij nooit passagiers voor Valys op in Arnhem, maar dit kwam zo uit. Ik heb zojuist twee mensen naar Velp gebracht en dan is het mooi meegenomen om een "vrachtje" mee terug te kunnen nemen. 
Terwijl ik mijn weg zoek om de wijk uit te komen, vertelt mevrouw enthousiast over hoe graag ze daar woont en hoe leuk ze het vindt, die mix van arbeiders en yuppen. 

Overdruk


Het zal begin 2008 geweest zijn, schat ik zo, toen wij met de taxi zes weken lang dagelijks een mevrouw uit de omgeving van Oss naar het ziekenhuis in Hoogeveen (Drenthe) brachten. Daar kreeg ze hyperbare zuurstoftherapie. Twee uur therapie en vice versa 320 kilometer - met alle files erbij was dit voor die mevrouw een dagtaak en voor ons ook zo ongeveer. Onderweg was er dus tijd genoeg om alles  uit te leggen, want ik wilde natuurlijk precies weten wat dit nou weer voor een onbekend nieuw verschijnsel was. 

vrijdag 9 oktober 2015

Airportverdriet



"Neem in Arnhem maar een half uurtje pauze, dat kan precies tussen die laatste uitstapper en die nieuwe klant."
Fijn. Eigenlijk is het nog een beetje vroeg voor pauze, zeker omdat ik anderhalf uur voor de geplande uitstap in Arnhem al een kwartier pauze heb gehad. Maar ach, ik kan het wel gebruiken. Vannacht heb ik heel slecht en heel weinig geslapen en even iets anders doen dan achter het stuur zitten is echt welkom.
Maar ja, dan is het druk op de autoweg - vervolgens wordt er in Arnhem aan de weg gewerkt en weet mijn passagier een korte omweg... via fietspaden en verkeerd-om eenrichtingverkeer, dus dat gaan we niet doen - dan weer stuurt de navigatie me consequent via het afgesloten wegdeel - en oeps... nou is mijn klant wel thuis, maar mijn tijd is ook om. Geen pauze dus. Snel verder naar de volgende klant.

maandag 28 september 2015

Pannenset



Ze rijdt wel vaker met me mee, deze mevrouw. En bijna altijd komen we tijdens onze gesprekken wel een keer uit bij onze gedeelde passie: koken. Meestal hebben we het eerst over allerlei andere dingen en eindigen we met het uitwisselen van tips of recepten, maar vandaag begint ze er al meteen over nadat ze is ingestapt.

"He he, blij dat ik jou tref. Zo zie ik je enkele keren per week en zo opeens weken niet. En net nu ik iets voor jou heb, kwamen er steeds andere chauffeurs mij ophalen."
Ik ben benieuwd. Terwijl ik haar pasje scan en afreken probeer ik te raden waar het over zal gaan. Over koken natuurlijk, maar wat dan? 

zondag 27 september 2015

Stemmen



Daar zit ik dan, met acht onbekenden in een taxi. Een gewone taxi nog wel, met maar vier passagiersplaatsen. Acht onbekenden die mij gaan vertellen wat ik moet doen. Terwijl ik de auto start en wegrijd, wacht ik af wat er komen gaat. 

Niks...
Eigenlijk had ik dat ook niet verwacht toen ik zojuist Marieke uitnodigde om het achttal bij mij achter te laten. 

Het begon allemaal een half uur geleden. Dit weekend gaat Marieke weer bij haar vriend logeren. Als ik haar ophaal bij het beschermd wonen is ze vrolijk. "Mooi weer vandaag he? Helemaal niet koud. Vanmiddag ga ik met mijn vriend lekker naar de stad. Kleren kopen, terrasje zitten en dan ergens eten." Marieke's stem klinkt heel traag en monotoon door de medicijnen, als je haar niet kent denk je misschien dat ze helemaal niet vrolijk is. Maar ik heb haar zo vaak in de taxi dat ik de verschillende stemmingen van Marieke ook wel herken zonder op haar stem te letten. 

Gejat



"Mevrouw Unigarant" geeft het beeldscherm als volgende klant aan. Meestal zijn dit mensen die na een ongeval zijn gestrand en naar huis willen, eerder deze week bracht ik nog een "Meneer Interpolis" naar Enschede. Alleen hoeft deze mevrouw Unigarant niet bij een bergingsbedrijf, Spoedeisende Hulp of politiepost opgehaald te worden, maar bij een gewoon woonadres. Het is een woning waar ze druk aan het verbouwen zijn, de hele huisraad staat in de garage. 

Mevrouw Unigarant blijkt een meneer te zijn. Of eigenlijk een jonge knul die nog bij zijn ouders inwoont. Maar wel een knul die een grote passie voor auto's heeft, in zijn geval een Audi A3. 

Nijmegen



"Ja, wacht maar even, mijn man komt er zo aan. Ja, hij kan er elk moment aankomen hoor. Hij was net al onderweg maar hij komt zo. Ja, volgens mij komt hij daar al aan. Ja, daar is ie. Jan, kom je? Schiet dan op man, dan kun je instappen. Stap nou maar in. Ja, stap maar in, dan stap ik ook in. Ja goed zo. Goed zo. Dan stap ik nu ook in."

"Wat vond jij ervan Annie? Wat vond jij van Piet en Nelleke? Vond je dat ze er goed uitzien? Hoe denk jij erover? Wat vond jij ervan? Vond jij dat het goed met hun ging? Vertel eens, wat vond jij ervan? Denk je dat het goed gaat?"