woensdag 25 maart 2015

Woongenot



In de deeltaxi beland je als passagier soms naast volstrekt onbekenden op een achterbank. Vaak levert dat een gesprek op, zoals vandaag: 

"Goh, woont u dáár? Wat leuk. Ik heb daar toevallig ook een appartement toegewezen gekregen. Vorige week heb ik het huurcontract getekend. Ik heb er zo'n zin in. Is het daar leuk wonen?" 
"Helemaal níét. Ik zou er veel voor over hebben om er zo snel mogelijk weg te kunnen. Het is een ellende. Er wonen vreselijke mensen."
"Oh? Hoezo dan?"


"Nou, neem bijvoorbeeld mijn bovenbuurvrouw. Die hangt de hele dag over het balkon. Dan roept ze dat ik een hoer ben en dat ze nog geld van mij krijgt. Vreselijk mens. Ze is getrouwd, maar haar man vind het prima dat er ook nog een vrijer over de vloer komt. En dan heeft ze ook nog een kind, maar daar is iets mee gebeurd en nou zit het in een internaat en mag die moeder het kind nog maar één keer per jaar zien."
"En waar woont u dan? O, daar in die hoek? Nou dan bof ik, want ik ga helemaal aan de andere kant van het gebouw wonen, daar naast dat balkon met die bloemetjes."
"Oh oh oh, aan de andere kant wordt u dan de buurvrouw van Ruige Robbie, een grote crimineel. Hebt u daar nooit van gehoord? Nou, dat is me een vent. U hebt geluk dat hij net voor twee jaar weer achter de tralies zit, voorlopig hebt u dus rust. Wat Robbie betreft dan. Maar geloof me, mevrouw, er woont echt gajes hier. En ik heb al zo vaak de politie gebeld, maar die doet er niets aan. En de wijkagent wil ook al niet meer langskomen. Hij zegt dat hij onderzoek heeft gedaan en niks kon vinden. Maar dat is helemaal niet zo, hij kletst maar wat. Enfin, ik moet eruit. Succes mevrouw, en misschien treffen we elkaar hier nog eens."


Als ik mevrouw uit de taxi heb geholpen en weer achter het stuur kruip, zie ik mijn andere passagier verbouwereerd naar het appartementencomplex kijken. "Dat kan toch niet?" mompelt ze. "Als er echt iets aan de hand was, zou de bouwvereniging dat toch wel zeggen? Of niet? Heb ik er wel goed aan gedaan om die woning te nemen?" 
Op dat moment doe ik iets dat ik anders nooit doe: ik vertel haar iets over deze mevrouw. Ik vind dat nodig, om in ieder geval mijn laatste passagier duidelijkheid te geven zodat ze niet met angst en tegenzin hier gaat wonen. Want dat is ook helemaal niet nodig.
"Ik denk dat deze mevrouw meer problemen ziet dan er zijn. De vorige keer dat ze in de taxi zat, was ze ervan overtuigd dat er wietkwekers in het gebouw zaten. En zo is er elke keer iets. Wij vervoeren wel meer bewoners van dit gebouw en ik hoor van anderen nooit iets over problemen." 


Voor mijn passagier is dat een hele geruststelling. Waarschijnlijk valt het dus allemaal reuze mee. En ach, er zitten ook nog heel veel andere appartementen tussen haar nieuwe woning en die van mevrouw. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten