Een veel te rustige middag, waarop ik vaak even aan de kant van de weg heb stilgestaan, loopt ten einde. Vanaf een uur of half vijf lijkt iedereen opeens de deeltaxi nodig te hebben. Ik haal een mevrouw op in Den Bosch, breng haar naar Oss, laat in Oss meteen op verschillende adressen andere mensen instappen en breng die dan allemaal naar hun bestemming. De laatste twee gaan naar Ravenstein en Reek en ach, waarom zouden we dat niet over de Dorpenweg doen? Dat scheelt heel wat kilometers en mijn passagiers willen zien of er al ooievaars in de polder zitten.
Al pratend en rondkijkend rijden we Haren binnen. Oeps! Met 56 km/u voorbij de flitskast! En dat is dan niet gemeten op mijn dashboard, maar op mijn navigatie. Daar gaan mijn verdiensten. Altijd let ik goed op als ik hier het dorp binnenrijd. Niet dat er ooit fietsers of voetgangers zijn waarvoor ik uit moet kijken, maar die flitskast eist mijn aandacht op. Behalve nu, nu we zo gezellig aan het kletsen zijn. Vergeten. Stom.
In Ravenstein stapt de oudste van het stel uit. Een grapje, een kwinkslag, en hij is de auto uit. Wij rijden lachend verder. Pas als we in Reek aankomen, zie ik dat ik de Ravensteinse passagier nog niet heb afgemeld in de boordcomputer. Vergeten! Hè toch. Auto aan de kant -de BCT is alleen te bedienen als de auto volkomen stilstaat- en afmelden. "Wilt u een bon afdrukken?" vraagt de BCT nog ten overvloede. "Nee hoor, niet nodig, die man is er allang uit", lachen mijn klant en ik.
Maar wacht eens..., tijdens het scrollen en wegklikken komt er opeens nog een andere naam tevoorschijn. Het is een mevrouw die ik om 17.00 uur op had moeten halen aan de westkant van Oss. Oef. Vergeten! Het is nu 17.40 en ik ben zeker een half uur kwijt om weer naar dat adres te rijden. Op dat moment komt er ook een bericht van de centralist binnen: "Ben je niet vergeten om een rit op te starten?"
Auto aan de kant, want ondanks mijn headset wil ik nu niet rijdend bellen. Dit gesprekje heeft mijn concentratie nodig, wil ik niet wéér iets vergeten. De centralist kan er gelukkig wel om lachen, hoewel ik vermoed dat die mevrouw in Oss er heel anders over zal denken. Nee, ik hoef niet hals over kop terug, er is een andere taxi in de buurt die de rit over kan nemen. He, gelukkig.
"Vergeet je nu niets?" vraagt mijn passagier. "Wat dan?" "Nou, ik moet er hier uit, dáár woon ik. Maar je doet net of je de auto weer wilt starten en door wilt rijden. Was je mij soms vergeten?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten