dinsdag 25 november 2014

Zorgverzekering - keerzijde


Ik heb dan wel een blogbericht geschreven over zorgverzekeringen, maar het ergste is: ik ben het helemaal niet eens met ons zorgverzekeringssysteem. 
Zoals het tegenwoordig in Nederland is geregeld, kiest iedereen een zorgpolis die zoveel mogelijk op de eigen situatie is toegesneden. Ik, als 56-jarige vrouw, zal me bijvoorbeeld niet verzekeren voor zwangerschap, bevalling, geboortebeperking, fertiliteitsonderzoek enz. Ik ga liever voor een goede bril en fysiotherapie, om maar wat te noemen.

Het gros van de Nederlanders vindt dit inmiddels vanzelfsprekend en roept dat ze zo goedkoper uit zijn. "Want ik zal toch zeker niet meebetalen aan iets waar ik toch nooit gebruik van maak? Dat lossen die andere mensen zelf maar op!" Deze stelling levert twee problemen op.

Op de eerste plaats is het een misrekening. Stel dat we met 10 miljoen mensen premie betalen voor zorgverzekering en aanvullende verzekering. Samen moet dat 15 miljard opleveren. Stel gemakshalve ook even dat alle verzekerde zorg bij elkaar 15 miljard kost. 
Nu wil het gros van de mensen niet meer voor alles betalen. Ze zoeken het pakket uit dat qua dekking het beste bij hen past. De zorgvraag verandert niet, want ziek worden heeft niets te maken met de manier waarop je verzekerd bent. In totaal is er dus nog steeds 15 miljard nodig voor zorg. Dat betekent dat ieder voor zich een aangepast pakketje betaalt, waarin maar een deel van de zorg wordt vergoed. Toch brengen we met z'n allen die 15 miljard bij elkaar, dus verhoudingsgewijs betaal je méér voor een kleiner pakket.
 
Hetzelfde punt, maar dan anders geredeneerd: als je met enkele mensen een dure behandeling verzekert, betaal je allemaal heel veel premie. Deel je die premie over een enorme deelnemersgroep (waarvan lang niet iedereen ooit die dure behandeling nodig heeft), dan is het maar een schijntje per persoon. Heel veel "schijntjes" bij elkaar vormen een volwaardige ziektekostenpremie, waarbij iedereen voor alle mogelijke behandelingen in aanmerking kan komen. Heel veel "schijntjes" bij elkaar is voor een verzekerde net zo veel als dat hij aan premie zou betalen in het "uitgezuiverde" systeem dat we tegenwoordig hebben. Kortom: lood om oud ijzer.
 
Er is wel een bijkomend probleempje. Door alles zo te detailleren, specificeren en uit te zuiveren, heb je een veel zwaardere overhead nodig. Ook die kost geld. En dat wordt betaald door... je raadt het al. Die overheadkosten komen nog eens boven op de premie.

Het tweede probleem is dat het systeem de solidariteit ondermijnt. Als mensen nu geen zorg krijgen, of niet de adequate zorg krijgen die ze nodig hebben, wordt er meteen aan alle kanten geroepen: eigen schuld dikke bult. Je had je maar beter moeten verzekeren. Maar niet alles is vooraf te voorzien. Als je de weg oversteekt en wordt aangereden door een dronken automobilist, die vervolgens 2 weken later zelf overlijdt aan een hartinfarct, dan heb je een groot probleem. In deze casus was die mevrouw die werd aangereden wel haar been kwijt. Ze had er nooit op gerekend dat ze een beenprothese nodig zou hebben, ze was daar dan ook niet goed voor verzekerd. De dader aanspreken ging ook niet meer, die was inmiddels overleden en liet alleen schulden na. En dan zegt de maatschappij "jammer dan en zoek het maar uit".
 
Dit werkt een mentaliteit in de hand waar niemand op zit te wachten. Want het gaat op den duur niet alleen maar over zorgverzekeringen, deze mentaliteit werkt in alle geledingen door. Als je het hebt over een verharde maatschappij, dan is dit de manier waarop de overheid daar mede verantwoordelijk voor is. En dat moeten we niet willen.

En intussen geef ik in mijn blog dus toch een verzekeringsadvies, because if you can't beat them, join them. 

1 opmerking: