Het is alweer enkele maanden geleden dat ik op één dag twee passagiers vervoerde die een beenamputatie hadden ondergaan. Maar behalve dat ze allebei hun been zijn verloren door roekeloos weggedrag van iemand die op dat moment niet in staat was om auto te rijden, hebben hun verhalen weinig gemeen. Ik heb nog vaak aan hun ervaringen gedacht, in deze tijd waarin we weer overspoeld worden door reclamepraatjes van zorgverzekeraars, komt hun verhaal wel heel dichtbij.
Mevrouw kreeg na het ongeval waarbij ze haar onderbeen kwijtraakte een prothese die niet echt paste. Of liever gezegd: hij paste helemaal niet. De aansluiting met de stomp was niet goed en de bevestiging knelde af. Daardoor ging de stomp ontsteken, uiteindelijk werd dat zó erg dat ze een nieuwe amputatie kreeg, maar dan net boven de knie. De nieuwe prothese was ook niet goed, mevrouw kon er niet zelfstandig mee lopen en de prothese gaf continue drukpijn. Ze vertelde haar verhaal in de taxi, onderweg naar de Sint Maartenskliniek in Nijmegen. Daar zou ze een nieuwe prothese aangemeten krijgen, maar ja, dat kon pas ná 1 januari. Want haar dure zorgverzekering bij Interpolis vergoedde maar één prothese per zoveel jaar, en dan was het ook nog zo'n knullige standaardprothese die niet past, niet op maat te maken is, flink irriteert en er niet uitziet. Ze trok haar broekspijp op: "Kijk maar". Ik zag een rechte stok, dunner dan mijn pols, die eindigde in een scharnier dat haar schoen inging. "Als ik straks een andere verzekering heb, krijg ik een op maat gemaakte prothese die er ook uitziet als een been. En omdat die wel goed zal passen, kan ik daarmee ook weer zelfstandig lopen."
Op de terugweg uit de Sint Maartenskliniek vervoerde ik een andere passagier, een man die zijn onderbeen miste. Hij kwam naar de taxi gelopen zonder noemenswaardige afwijking in zijn looppatroon. Onderweg vertelde hij dat hij een nieuwe prothese had gekregen. "Mijn verzekering doet niet moeilijk, nooit gedaan ook. Elke twee jaar krijg in een nieuwe prothese, precies op maat gemaakt. Dat moet ook wel, want ik loop er heel wat mee af. En als er tussendoor iets verandert, als ik bijvoorbeeld aan mijn stomp geopereerd word, dan krijg ik ook een aanpassing, of als het nodig is zelfs een nieuwe prothese. Nee, ik heb geen klagen."
Meneer was verzekerd bij VGZ en betaalde ongeveer evenveel zorgpremie als mevrouw. Allebei waren ze op papier goed verzekerd, maar de de kleine lettertjes pakten in de praktijk anders uit.
Een heel ander voorbeeld waarin ik als taxichauffeur te maken krijg met de kwaliteit van zorgverzekeringen gaat over het ziekenvervoer. Mensen die te maken krijgen met nierdialyse, bestraling of chemotherapie, zijn na de behandeling vaak niet in staat om zelf auto te rijden of om gebruik te maken van het OV, daarom vergoeden alle zorgverzekeraars taxivervoer. Maar dan komen de verschillen om de hoek: de ene zorgverzekeraar geeft individueel vervoer op heen- en terugweg, de andere zorgverzekeraar vergoedt op de heenweg een deeltaxirit en op de terugweg individueel vervoer en de derde categorie zorgverzekeraars vergoedt alleen de deeltaxi, zowel op de heen- als op de terugweg. Nou, ik kan je verzekeren dat je na zo'n behandeling echt niet nog een half uur wilt blijven wachten op die andere patiënt die mee moet. Je kunt je heel beroerd voelen, maar toch moet je zigzaggend langs de verschillende adressen soms zelfs drie tot vijf keer langer in de taxi zitten dan wanneer je rechtstreeks naar huis zou gaan. Of een van je medepassagiers krijgt een nabloeding, waardoor de taxi linea recta terug moet naar het ziekenhuis. Je moet mee, ziek of niet. En zulke reis maak je niet één keer, maar drie tot zeven keer in de week. Denk nou niet dat dit alleen in de eigen woonplaats is, want zeker voor de chemo's en bestralingen rijden wij door het hele land. Dan kun je als passagier in allerlei combinaties van deeltaxivervoer terechtkomen, je hebt daarin niks te kiezen...
Behalve nu dan. In december kun je kiezen voor een andere zorgverzekeraar. Ga ze vergelijken op kwalitatieve punten. Natuurlijk hangt daar een prijskaartje aan en natuurlijk kan niet iedereen dat betalen. Maar zoek uit waar je het meeste waar voor je geld krijgt. Eventueel sluit je zo'n duurdere verzekering maar voor één jaar af, in die tijd ben je wel geholpen.
Op diezelfde manier heb ik afgelopen jaar een extra tandpolis genomen naast mijn gewone aanvullende verzekering. Nu ben ik eindelijk op een betaalbare manier van enkele gebitsproblemen verlost. En volgend jaar heb ik die tandpolis niet meer nodig.
Ach ja, verzekeren. Gelukkig heb ik meer verstand van taxirijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten