vrijdag 23 oktober 2015

Welkom



Ze woont aan de rand van de Arnhemse wijk Lombok, haar straatje loopt steil omhoog tot tegen het spoorwegemplacement. Oude arbeidershuisjes uit begin vorige eeuw, deels bewoond door yuppen. Maar aan de tuinstoelen voor de deuren, de gordijntjes en het plastic speelgoed te zien, wonen hier ook nog veel mensen voor wie deze huisjes ooit gebouwd zijn: gewone arbeiders dus. 

Mevrouw is al oud, tegen de tachtig. Normaal halen wij nooit passagiers voor Valys op in Arnhem, maar dit kwam zo uit. Ik heb zojuist twee mensen naar Velp gebracht en dan is het mooi meegenomen om een "vrachtje" mee terug te kunnen nemen. 
Terwijl ik mijn weg zoek om de wijk uit te komen, vertelt mevrouw enthousiast over hoe graag ze daar woont en hoe leuk ze het vindt, die mix van arbeiders en yuppen. 

En dan valt opeens het woord 'vluchteling'. O nee he, denk ik. Wéér die klachten, ik ben het beu. Maar voordat ik dat goed en wel denk, besef ik dat mevrouw iets heel anders vertelt. 
"Hier midden in de wijk staat de koepelgevangenis en daar wonen nu 300 Syrische vluchtelingen, allemaal mannen. En dat gaat zo ontzettend goed. Ik ben echt trots op onze wijk, hoe wij deze mensen hebben opgevangen."

Ik ga eens rechtzitten. "Vertel, ik ben heel benieuwd. Bij ons in Oss komen er 300 mannen in het belastingkantoor en de omwonenden klagen alles bij elkaar. Hoe hebben jullie dat gedaan? Wat kunnen wij daarvan leren?"
"We zijn begonnen met ze uit te nodigen voor een groot wijkfeest, dat was een of twee dagen nadat die mannen in de Koepel waren getrokken. Vrijwilligers leidden kleine groepjes rond over het feest, zodat de mensen over en weer gemakkelijk kennis konden maken. Kleine groepjes komen ook niet bedreigend over. Mensen uit de wijk hadden lekkere hapjes gemaakt en allerlei activiteiten georganiseerd en zo was het ijs al snel gebroken."

"En daarna, hoe ging het verder?" Mevrouw is blij met mijn aandacht. Ze vervolgt: "Als je elkaar kent, al is het maar oppervlakkig van gezicht of van naam, dan is het veel gemakkelijker om met elkaar om te gaan. Je groet elkaar op straat, je maakt een praatje met de mensen die Engels praten - of anders praat je maar met handen en voeten, of je loopt eens naar de Koepel om te vragen of je ergens mee kunt helpen. Andersom zijn er ook al Syriërs die hebben aangeboden ons te helpen, bijvoorbeeld met werk in de tuin. Vervolgens zijn er bewoners die vluchtelingen te eten hebben uitgenodigd en ga zo maar door."

"Ik kijk haar een beetje ongelovig aan. "Dat klinkt fantastisch, maar ook te mooi om waar te zijn. Gaat het dan nergens mis?"
"Ja, wacht even, natuurlijk zijn er afspraken en regels. Er kan van alles, maar de belangrijkste afspraak is dat alles via het COA gaat. Zij coördineren het, zij zorgen dat het niet uit de hand loopt. En als we klachten hebben, kunnen we ook bij het COA aankloppen. Maar omdat het zo gemakkelijk is om elkaar rechtstreeks aan te spreken als je elkaar eenmaal kent, zijn er nauwelijks klachten. Als je ziet dat een vluchteling iets doet op een manier zoals wij het niet zouden doen, dan word je niet boos of ga je niet klagen, dan leg je het uit. En meestal is dat voldoende. Of die vluchteling legt uit waarom hij het toch op zijn manier doet en dan is dat ook goed."


"U gaat me toch niet vertellen dat er geen tegenstanders zijn? Heel Nederland roept en schreeuwt en in Arnhem is alles pais en vree?" "Nee hoor, natuurlijk is er ook tegenstand. Wilders scoort in onze wijk ook goed hoor. Maar doordat consequent alles op alles wordt gezet om de vluchtelingen en de bewoners met elkaar in contact te brengen, zwakt het commentaar steeds verder af. Tegenstanders zien blijkbaar dat het toch niet zo erg is als Wilders wil doen geloven."

De hele weg naar Brabant blijft ze vertellen. Misschien is haar verhaal iets te rooskleurig, dat zou kunnen. Maar hoe dan ook klinkt het oneindig veel beter dan alle horrorverhalen over vluchtelingen die nu de ronde doen. En misschien zouden we hier in Oss ook ons profijt mee kunnen doen. Binnenkort staan onze eerste Syrische mannen hier op de stoep van het belastingkantoor. De hoogste tijd om een buurtfeest op poten te zetten! 

4 opmerkingen:

  1. Weer een mooi verhaal Manjo, ik ga het delen

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je Johan, daarvoor schreef ik het ook.

      En o ja, ik modereer reacties altijd voordat ze geplaatst worden. Het kan dus even duren voor jouw reactie zichtbaar is.

      Voor wie dit leest en nu twijfelt aan mijn intenties: ook negatieve geluiden worden geplaatst, alleen geen gescheld, grove taal, beledigingen enz.

      Verwijderen
  2. Het klopt wel wat die mevrouw zegt. In Nijmegen is het COA op dezelfde manier bezich. Bewoners kunnen via hun vluchtelingen uitnodigen om te komen eten; je geeft aan voor hoeveel personen je ruimte hebt aan tafel en zij "matchen" dat met vluchtelingen die verblijven op Heumensoord. Er staan ook specifieke hulpvragen online waar bewoners in de omgeving op kunnen reageren. Van een feest heb ik hier (nog) niks gehoord maar zover ik heb begrepen zijn er tot nu toe geen klachten over de vluchtelingen die er inmiddels zijn aangekomen. In eerste instantie waren het er ook nog maar 200 en dat worden er 3000 maar toch, het lijkt een goed begin.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goed voorbeeld doet volgen! Ben benieuwd hoe het straks in Oss zal gaan.

      Verwijderen