Het adres waar ik mevrouw mag ophalen blijkt een café te zijn. Ze is niet binnen. "O, komt u die mevrouw halen die een uur geleden door uw collega hier is gebracht? Die zal niet blij zijn. Ze arriveerde al bijna een uur te laat en nu mag ze nog als eerste weg ook. En het is zo gezellig daar binnen. Maar goed, ik haal haar wel even uit de zaal."
Ik heb geen idee wat er in de zaal te doen is. Luidruchtig is het in ieder geval niet.
Een oudere man -type dandy met zijden sjaaltje- komt de zaal uit en loopt naar de bar. Hij haalt een zilveren sigarettenkoker tevoorschijn, wipt er een rokertje uit, doet alsof van niets weet en zoekt een aansteker. Lekker puberaal rebels roken waar het niet mag. Spelend met zijn sigaret keurt hij mij van top tot teen, trekt zijn neus op en kijkt vervolgens weer langs me heen. Niet interessant dus. Gelukkig, denk ik.
Terwijl het personeel de man naar buiten werkt, komt er een mevrouw de zaal uitlopen: niet meer zo jong maar zeker niet oud. Met een (ooit) hippe paarse jurk in paisleymotief, een lila designbrilletje, hoge laarzen en donkerblond stekelhaar doet ze haar uiterste best om vooral niet bejaard te zijn.
Een oudere man -type dandy met zijden sjaaltje- komt de zaal uit en loopt naar de bar. Hij haalt een zilveren sigarettenkoker tevoorschijn, wipt er een rokertje uit, doet alsof van niets weet en zoekt een aansteker. Lekker puberaal rebels roken waar het niet mag. Spelend met zijn sigaret keurt hij mij van top tot teen, trekt zijn neus op en kijkt vervolgens weer langs me heen. Niet interessant dus. Gelukkig, denk ik.
Terwijl het personeel de man naar buiten werkt, komt er een mevrouw de zaal uitlopen: niet meer zo jong maar zeker niet oud. Met een (ooit) hippe paarse jurk in paisleymotief, een lila designbrilletje, hoge laarzen en donkerblond stekelhaar doet ze haar uiterste best om vooral niet bejaard te zijn.
"Zooow, moet jij nu al weg...eh...Anoushka?" vraagt de man. Terwijl hij zijn sigaret geaffecteerd omhoog houdt en de rook door zijn neus uitblaast, kijkt hij op het naamplaatje van mijn klant. "Eh, nee, uh, zie je, mijne eh.... mijn tenalady zit vol." Meneer doet van schrik een stapje achteruit en ik schiet bijna in de lach.
"Kom op, wegwezen", blaast mevrouw door haar tanden naar mij. Ondanks de blijkbaar volle luier zet ze er een vaart in naar de taxi. "Zo, die ben ik kwijt. Dankjewel dat je me gered hebt", verzucht ze als ze in de auto zit. "Getver wat een vies mannetje. Zo'n flikflooier. Zo een die zijn handen niet thuis kan houden. Als ik zo'n vent wijsmaak dat ik een luier draag, nokt-ie 'm meteen. Daarom zeg ik dat."
Eenmaal in de auto praat ze vrijer. "Wat een ouwe lullen. Niet normaal zeg. Dit was mijn eerste en mijn laatste speeddate en dat seniorenwerk hier mag van mij ook het leplazerus krijgen. Whoooo, tyfus zeg. On-voor-stel-baar."
Ze moet eerst even flink uitrazen, voordat ze kan vertellen wat er aan de hand is.
"Ik kom eigenlijk van een heel andere kant van het land, maar ja, hoe gaat dat? Ik heb maar één dochter en die gaat met haar gezin in Oss wonen. Als je dan wat ouder wordt, wil je daar wel in de buurt blijven. Daarom heeft mijn dochter voor mij een appartementje gezocht. Schitterend ding, zo op het eerste gezicht. Pas toen ik er woonde, ontdekte ik dat het een aanleunwoning is van een verpleeghuis. Niet eens een bejaardenhuis, nee, een verpleeghuis. Ik woon nu dus in het voorgeborchte van de hel. En ik geloof dat ik daar de enige ben die nog niet half dement is en die nog lol in het leven heeft."
"Wat ik dus wilde zeggen: ik ken hier he-le-maal niemand en dan doe je wat om nieuwe vrienden op te doen, niet dan? Daarom heb ik me dus aangemeld bij dat seniorenwerk, misschien hebben zij nog leuke cursussen waar ik gelijkgestemde zielen kan vinden.
Nee hoor, zo'n muts die daar een dik salaris verdient als ouderenwerkster, vond het nodig mij naar de speeddate te sturen. Ik zei nog zo: ik wil geen partner, ik wil nieuwe contacten leggen, nieuwe vrienden maken. En wat vind ik hier? Allemaal antieke, seniele lullen die zo nodig op hun oude dag nog een vriendin willen. De jongste was 85, dat was die Casanova daarnet. Maar ik kreeg ook een mannetje van bijna 90 aan mijn tafeltje. Zijn vrouw was drie maanden geleden overleden en zijn kinderen vonden dat hij niet bij de pakken neer mocht zitten. Ah gut, dat was zo'n zielenpiet. Die moet gewoon nog heel veel verwerken. Maar die zat dus bij mij te huilen dat geen enkele vrouw op zijn eigen vrouw leek. En nu wilde hij getroost worden. Iemand die zielig is, wil ik best troosten, maar wat moet ik met zo'n ouwe lul? Je moet er toch niet aan denken dat die 'm nog overeind krijgt? Bahbah. Ik ben vorige maand 70 geworden. Met een beetje goeie wil zou dat mannetje mijn vader kunnen zijn. Vreselijk toch? En zo zijn al die "senioren" hier. Als ik een senior zoek, verwacht ik iemand tussen de 60 en de 70, maar toch niet iemand uit de antieke oudheid?"
Als we bij haar appartement aankomen, blaast ze nog steeds stoom. "Ik wil helemaal geen relatie. Ik wil ook geen troostmeisje zijn. Ik wil gewoon leuke mensen vinden om samen af en toe iets te kunnen ondernemen. Is dat zo vreemd? In dit gat mag je als 70-jarige vrouw naar de bingo, het kaarten en het handwerken, maar ik wil LEVEN, verdomme!"
Eenmaal in de auto praat ze vrijer. "Wat een ouwe lullen. Niet normaal zeg. Dit was mijn eerste en mijn laatste speeddate en dat seniorenwerk hier mag van mij ook het leplazerus krijgen. Whoooo, tyfus zeg. On-voor-stel-baar."
Ze moet eerst even flink uitrazen, voordat ze kan vertellen wat er aan de hand is.
"Ik kom eigenlijk van een heel andere kant van het land, maar ja, hoe gaat dat? Ik heb maar één dochter en die gaat met haar gezin in Oss wonen. Als je dan wat ouder wordt, wil je daar wel in de buurt blijven. Daarom heeft mijn dochter voor mij een appartementje gezocht. Schitterend ding, zo op het eerste gezicht. Pas toen ik er woonde, ontdekte ik dat het een aanleunwoning is van een verpleeghuis. Niet eens een bejaardenhuis, nee, een verpleeghuis. Ik woon nu dus in het voorgeborchte van de hel. En ik geloof dat ik daar de enige ben die nog niet half dement is en die nog lol in het leven heeft."
"Wat ik dus wilde zeggen: ik ken hier he-le-maal niemand en dan doe je wat om nieuwe vrienden op te doen, niet dan? Daarom heb ik me dus aangemeld bij dat seniorenwerk, misschien hebben zij nog leuke cursussen waar ik gelijkgestemde zielen kan vinden.
Nee hoor, zo'n muts die daar een dik salaris verdient als ouderenwerkster, vond het nodig mij naar de speeddate te sturen. Ik zei nog zo: ik wil geen partner, ik wil nieuwe contacten leggen, nieuwe vrienden maken. En wat vind ik hier? Allemaal antieke, seniele lullen die zo nodig op hun oude dag nog een vriendin willen. De jongste was 85, dat was die Casanova daarnet. Maar ik kreeg ook een mannetje van bijna 90 aan mijn tafeltje. Zijn vrouw was drie maanden geleden overleden en zijn kinderen vonden dat hij niet bij de pakken neer mocht zitten. Ah gut, dat was zo'n zielenpiet. Die moet gewoon nog heel veel verwerken. Maar die zat dus bij mij te huilen dat geen enkele vrouw op zijn eigen vrouw leek. En nu wilde hij getroost worden. Iemand die zielig is, wil ik best troosten, maar wat moet ik met zo'n ouwe lul? Je moet er toch niet aan denken dat die 'm nog overeind krijgt? Bahbah. Ik ben vorige maand 70 geworden. Met een beetje goeie wil zou dat mannetje mijn vader kunnen zijn. Vreselijk toch? En zo zijn al die "senioren" hier. Als ik een senior zoek, verwacht ik iemand tussen de 60 en de 70, maar toch niet iemand uit de antieke oudheid?"
Als we bij haar appartement aankomen, blaast ze nog steeds stoom. "Ik wil helemaal geen relatie. Ik wil ook geen troostmeisje zijn. Ik wil gewoon leuke mensen vinden om samen af en toe iets te kunnen ondernemen. Is dat zo vreemd? In dit gat mag je als 70-jarige vrouw naar de bingo, het kaarten en het handwerken, maar ik wil LEVEN, verdomme!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten