Treinstremming

Lang leve NS!
Wie mij kent, weet nu dat er iets aan de hand is. Is dit sarcasme? Ben ik een beetje... uh... van het padje aan het raken?
Neen.
Daarom herhaal ik nog maar eens:
LANG! LEVE! NS!

Of als ik heel eerlijk moet zijn: lang leve die ene medewerkster van de NS servicebalie in 's-Hertogenbosch!
Afgelopen zondag kreeg ik om half negen 's ochtends de melding dat ik met de taxi iemand van station Oss naar station Den Bosch moest brengen. Dan weet ik meteen: het is weer raak, er is weer een ongeplande treinstremming. Wat veel mensen niet beseffen, is dat op dit traject de trein ontzettend vaak een aanrijding met een persoon heeft. De echte ongevallen komen direct in het nieuws, dat zijn er maar een paar per jaar. De rest....nou ja, daar word ik zelf moedeloos en hopeloos van. Die komen niet in het nieuws, maar omdat wij als vervoersbedrijf met zowel taxi's als touringcars heel vaak onverwacht een megadrukte moeten verstouwen omdat de treinen weer eens enkele uren stilstaan, weten wij wel hoe laat het is. 
Dat was dus ook zondagmorgen het geval. 

Buiten station Oss staan maar een stuk of acht mensen te wachten, want zo vroeg zijn er nog niet veel reizigers. Nee, niemand van hen is mijn passagier, maar allemaal willen ze wél graag naar Den Bosch. Mijn klant is echt onvindbaar. Nog geen vijf minuten voordat ik bij het station aankwam, kreeg ik van de centrale een berichtje dat er ook al een andere taxi naar het station was, het zou kunnen dat die mijn klant al heeft meegenomen. Ik besluit de centrale te bellen: "Klant onvindbaar, maar wel andere klanten die meewillen. Kan ik een prijsafspraak maken?" Notoire treinreizigers willen vaak vooraf weten waar ze financieel aan toe zijn. Bovendien kan ik vier passagiers meenemen, die kunnen dan de ritprijs samen delen. De gestrande treinreizigers hebben daar wel oren naar.

Terwijl ik de telefoon over hoor gaan, komt er een vrouw in NS-uniform de hoek om. Ja, zij had de taxi besteld, maar vanwege dat uniform kreeg ze zoveel vragen over zich heen, dat ze niet van het perron bij de taxistandplaats kon komen. 
Mevrouw stapt in. Ze blijkt bij de NS-servicebalie in Den Bosch te werken en kan niet op tijd op haar werk zijn, nu de trein niet rijdt. NS betaalt in zulke gevallen de taxi. 
"O, dan boft u. En dan hebben die mensen pech, zij hadden zich al op een taxirit naar Den Bosch verheugd. Maar bij een betaalde rit als deze mag ik niet zomaar meer mensen meenemen." "Ach, doe toch niet zo moeilijk. Wat maakt het mij nou uit als je de achterbank vol zet. Zolang we maar rechtstreeks naar het Bossche station gaan, vind ik alles prima."

Hoera! Een meedenkende NS-medewerker! En geen wonder dat ze aan de servicebalie werkt, want dit is pas echte service aan de gestrande klanten.
Snel kijk ik rond. Er staan bij het station geen oude mensen, of mensen die zichtbaar een beperking hebben. Vlak bij mij staat wel een moeder met een kindje van een jaar of vier. Iets verder zie ik een jonge vrouw met twee zware weekendtassen en een rugzak. Zij mogen mee. 

Eenmaal in de auto merk ik dat ik een goede keuze heb gemaakt. Het kindje mag met mama en de rest van de familie naar de Efteling. Moeder had zich al voorgenomen om haar ouders te bellen dat het niet door zou gaan. Als de hele groep bij de ingang op haar en haar zoontje zou moeten wachten, was het de moeite niet meer om de Efteling in te gaan. En als iedereen al naar binnen zou gaan en moeder en kind vele uren later zouden volgen, was het nog maar de vraag of ze hun familieleden in dat grote drukke park nog konden vinden.
De vrouw met zoveel bagage is onderweg naar een vakantie in Frankrijk. Vanaf Roosendaal tot Parijs heeft zij een gereserveerde zitplaats, als ze die trein niet zou halen, was het maar de vraag of er in de volgende trein nog wel een plekje voor haar over was. 

Onderweg hebben we het nog even over "de persoon die naast het spoor is aangetroffen", zoals het officieel heet, maar vanwege het kind blijft het allemaal een beetje cryptisch. En hoe triest de aanleiding ook is, tegelijkertijd is iedereen blij dat deze NS-mevrouw in ieder geval voor deze drie mensen de dag heeft weten te redden.

Vandaar mijn HULDE AAN NS! En luister maar heel goed, want veel vaker zullen deze woorden mij niet over de lippen komen.